WEEK 3

Zondag 27 juli 2008 – dag 15

We vertrekken om 07:30 uur bij het Ocean View Hotel en gaan via een grindweg langs de kust naar een 8 km verderop gelegen klif, genaamd Hole in the Wall.
Wanneer we onze auto parkeren komen er gelijk 2 knullen van ca. 15 jaar en zij willen wel gidsen naar het Hole in the Wall en de andere zal dan op onze auto passen.
We lopen met onze gids over een heuvel en door grasland met koeien naar de beroemde klif – in het Xosa genaamd esiKhaleni = de plaats van geluid.
Wanneer we na ongeveer 5 minuten lopen aankomen bij deze rots is het betalen en daarna is hij gelijk weer weg, zodat we rustig foto’s kunnen maken, zei hij.

Volgens de reisgidsen hoort iedereen, die op het strand staat, de dreunende echo van het water door het gat in de rots, vandaar de herkomst van de naam.
De golven gaan met veel kracht door het gat doordat het opkomend tij is, maar het geluid daarbij valt tegen.
De verdere omgeving hier is wel erg mooi, misschien wel door het vroege zonlicht door de bomen en de nevels.
We lopen op ons gemak weer terug naar de auto en geven onze parkeerwacht wat geld, volgens zijn sombere gezicht niet genoeg maar ze kunnen niet allemaal de hoofdprijs krijgen.

We vragen aan de plaatselijke bevolking welke kant we op moeten en wachten maar af. Soms moeten we zelf een beslissing nemen over links- of rechtsaf maar het blijkt dat we toch steeds de goede richting zijn opgegaan, want na bijna 1 uur en ongeveer 20 km rijden over gravel en heuvels komen weer op de weg T310, de asfaltweg.

Wel zien we veel mensen met de bijbel onder de arm naar de kerk gaan.
Kinderen spelen langs de weg met zelfgemaakt speelgoed. Water halen gebeurt hier nog steeds met jerrycans en emmers want stromend water kent men hier niet. De kledingwas maar ook de afwas wordt ook in een rivier of beek gedaan.

Op ’n gegeven moment ziet Harry diverse potholes in de weg, probeert ze te ontwijken, maar allemaal dat lukt niet en zodoende rijden we met het rechter voorwiel door een flink gat in de weg – de wieldop vliegt weg en we denken dat we nu een lekke band hebben gezien de enorme klap. We stoppen en Harry kijkt even naar het wiel, waar een flinke deuk in de velg zit. We rijden verder en na wat kilometers blijkt de autoband gewoon hard te blijven dus rijden op ons gemakt verder. Wanneer we weer op de N2 rijden gaan we bij het eerstvolgende tankstation, net voorbij de Great Kei River bridge, de band verwisselen met het reservewiel. De jongen, die ons geholpen heeft bij het tanken, biedt aan om ook het reservewiel te verwisselen, dat is zeer snel gebeurd.

Hierna rijden we verder via de N2 – de dorpen worden minder en passeren de Kei Cuttings Pass, daarna via de R63 naar Stutterheim.
Voordat we bij hotel Manderson aankomen, rijden we over een gravelweg langs een township.
Bij het hotel aangekomen blijkt onze kamer nog niet klaar te zijn ivm een congres wat net is geweest.

Bij het diner zien we weer een Hollands stelletje, wat ook in het hotel in Coffee Bay logeerden.
Na een prima 3-gangen keuzediner hebben we nog even zitten kletsen met het andere stel over hun reis door Zuid Afrika. Daarna lekker douchen en naar bed.

Maandag 28 juli 2008 – dag 16

De dag begint bewolkt en dat zal tot ongeveer 13:00 uur duren. We rijden via King Williams Town – Grahamstown en Paterson naar Addo.
We komen rond 11:15 uur aan bij het Addo Elephant National Park.
Entree is R 100,- p.p. en we besluiten ook om een gids van het park mee te nemen in de auto – de kosten hiervoor bedragen R 100,- voor ongeveer 2 uur.

Philip, onze gids die ons naar al het wild moet leiden, zegt niet veel en kijkt alleen maar vooruit – wij zien veel meer dan hij en op ’n gegeven moment draait Harry het autoraam open omdat hij zo  enorm uit zijn mond stinkt – echt erg. Dit was echt een afknapper.

Hierna gaan we iets eten bij het restaurant, waar mooie vogels in de bomen zitten.
Na de lunch gaan we zelf door het park rijden en zien niet echt veel dieren, wel een aantal olifanten – knobbelzwijnen – stokstaartjes en het geraamte van een kudu.

Rond 16:00 uur hebben genoeg gezien en rijden naar het guesthouse Stellenhof in Addo. We worden zeer gastvrij ontvangen door Gea Groenhof, de eigenaresse van Hollandse afkomst. Het guesthouse is een prachtig wit oud-hollands huis en we krijgen hier de Zulu-kamer. Het is niet mogelijk om hier s’avonds te dineren en moeten we naar het Restaurant Africanos in Addo, waar we heerlijk hebben gegeten.

Dinsdag 29 juli 2008 – dag 17

Aangezien we pas om 08:00 uur kunnen ontbijten, hoeven we ons niet te haasten.
Het ontbijt is goed verzorgd en wanneer we weg willen gaan, vraagt het personeel of we iets in het gastenboek willen schrijven – maar natuurlijk doen we dat.

We gaan vandaag naar Tsitsikamma en dat is maar 225 km rijden, dus we hoeven ons niet te haasten. We rijden weer over de N2, waar volop aan de weg wordt gewerkt. Bij aanvang van deze wegwerkzaamheden staat meestal iemand rustig met een rode vlag te zwaaien – hard werken kennen ze niet want regelmatig zien we iemand langs de weg liggen – of men zit te eten. Op veel plaatsen wordt niet hard gewerkt.
Wanneer we richting Port Elizabeth rijden zien we een smogdeken boven de stad hangen – echt heel erg.
Wij komen rond 12:00 uur aan bij Tsitsikamma Lodge, maar onze kamer is nog niet klaar – pas na 14:00 uur. 
We gaan weer terug naar de auto en rijden verder om bij een tankstation wat te gaan eten en nog wat boodschappen te doen.
We lopen ook nog over de Paul Sauer Bridge. Deze brug gaat over een diepe kloof, zeer dicht begroeid. Hierna rijden we verder en nemen een kijkje bij de grootste en oudste boom in de omgeving. Nadat we R 20,- hebben betaald lopen we over een houten pad de bossen in en komen bij deze boom, alleen hij valt niet erg op omdat de andere omliggende bomen er bijna tegenaan staan.

We zijn rond 14:30 uur weer terug bij de Lodge en krijgen een fantastisch huis aangewezen, ons verblijf voor de komende 2 nachten.
Het bestaat uit twee verdiepingen, heeft een oude haard en bubbelbad. Echt een luxe.
Na onze koffers te hebben uitgepakt, lopen we over het terrein. Er staan verschillende wandelroutes aangegeven en besluiten om maar een wandeling van ongeveer 1,5 uur te maken.

We gaan rond 19:00 uur naar het restaurant, waar we R 120,- p.p. een zeer goed 5-gangen buffetdiner hebben. Het personeel is uiterst behulpzaam en gastvrij.
Terug in het knusse onderkomen nemen we het bubbelbad en genieten ’s avonds van de warmte van de open haard.

Woensdag 30 juli 2008 – dag 18

Aangezien we hier 2 overnachtingen hebben kunnen we het rustig aan doen en gaan dan ook pas om 08:15 uur ontbijten.

Rond 09:30 uur komen we bij het Tsitsikamma National Park en horen dat vanwege een eerdere brand in juli 2007 niet mogelijk is om over de houten hangbrug te lopen. Wel jammer, wat dat is toch een van de redenen om hier te gaan kijken.
We betalen R 40,= p.p. en rijden het park in en komen bij een ruige kust.

We parkeren onze auto bij het restaurant en lopen richting de houten hangbrug.
We lopen langs een waterval en over een houten boardwalk met zeer veel trapjes langs prachtig begroeide rotsen.
Wanneer we bij de afsluiting komen, doordat er nog herstelwerkzaamheden zijn vanwege een brand in juli 2007, blijven we toch nog even wachten, want iets eerder liepen voor ons mensen met kinderen en we zijn ze niet meer tegen gekomen, dus zijn moeten verder zijn gegaan dan de afsluiting. Volgens het bord zijn we net 2 dagen te vroeg want vanaf 1 augustus 2008 is het weer mogelijk om over de houten hangbrug te gaan, maar dan zijn we alweer verder.
Na een kwartier wachten komen deze mensen terug onder begeleiding van een parkmedewerker. Hij vraagt of wij de houten brug willen zien. Hij zegt ons wel verder te laten lopen totdat we op ’n bepaald punt komen om foto’s te nemen.

 Daarna iets drinken en rijden nog even rond. In dit park is het mogelijk om meerdaagse wandeltochten te maken.
We zien een wandelroute van ruim 3,5 uur voor geoefende wandelaars naar een waterval. Doen we toch maar niet gezien het tijdstip en wij zijn toch niet zo geoefend.

We verlaten het park en rijden naar de Bloukrantz Bridge. Deze brug is 125 mtr boven de gelijknamige rivier en volgens de boekjes is dit ook de plaats voor ’s werelds hoogste bungeejump. Het is erg druk en er wordt behoorlijk veel gesprongen.

Donderdag 31 juli 2008 – dag 19

We vetrekken om 08:00 uur en rijden via de kustweg N2 en een mooie route over de Outeniqua Pass bij George maar Oudtshoorn, waar we om 11:30 uur aankomen.
Dit is de grootste stad in de Klein Westkaap en de struisvogelhoofdstad, met de San / Bosjesmannen als oorspronkelijke bewoners.

We bezoeken eerst de Safari Ostrich farm, waar we om 12:00 uur een rondleiding krijgen van Brian. Hij spreekt bijzonder goed Afrikaans, dus voor ons zeer goed te volgen.
Allereerst moeten we met onze eigen auto naar de farm rijden en krijgen uitleg over de oprichters van de farm ‘Welgeluk’ – voorheen een verenpaleis. De farm is begin van de 20e eeuw gesticht. Na goud, diamant en wol behaalden de struisvogelveren de vierde plaats door de modebewuste rijke vrouwen uit de hele wereld met de vraag naar een struisboa.
Na ineenstorting van deze periode in 1913 brak er zeer moeilijke tijd aan voor deze boerderijen en men heeft een andere manier gevonden om deze periode te overwinnen.
Hierna volgt een uitgebreide uitleg over het fokken van struisvogels.
De geschiedenis van het mond- en klauwzeer heeft de struisvogelfarms doen opbloeien.
De biefstuk van een struisvogel is 100% cholesterolvrij, mag niet te lang gebakken worden anders wordt hij taai – een heel goede aanvulling op de bestaande vleessoorten. De vraag naar struisvogelbiefstuk wordt steeds groter, de zaken gaan dus goed.

En struisvogel legt om de dag in totaal ca. 16 eieren voor 1 nest, maar het personeel wordt er steeds 1 ei weggehaald, dus de struisvogel blijft aan de leg. De eieren worden machinaal uitgebroed en het vlees van 14 maanden oude struisvogels voor consumptie.
De eieren zijn behoorlijk groot ( 12 / 15 cm) en de inhoud van 1 struisvogelei staat gelijk aan 24 kippeneieren, ze bevatten heel veel cholesterol en kunnen dus niet gebruikt worden voor consumptie maar alleen voor het fokken.
Het gewicht van een gevuld bedraagt zo’n 1,5 kg en kan ook het gewicht van een volwassene dragen. De lege eierschalen worden prachtig beschilderen en verkocht als souvenir.
Tijdens de demonstratie bij het fokken wordt ook een race gehouden tussen 2 struisvogels, de snelheid kan ca. 65 km / uur bedragen – de jockey’s mogen niet zwaarder zijn dan 70 kg.

Als laatste van de rondleiding worden we gewezen op de winkel met al deze struisvogelprodukten. We hebben even rondgelopen en ons verbaasd over de hoge prijzen en na een fooi in de voor onze gids bestemde box aan de boom stappen we in onze auto en gaan we verder.

We rijden door Oudtshoorn en langs Buffelsdrift naar de Cango Caves, zo’n 30 km rijden. De Cango Caves in de Swartberg keten behoren tot de meest bezochte grotten van Zuid Afrika, zeker door de buitenlandse toeristen.

We komen hier aan en lopen gelijk door naar het restaurant, bestellen wat. In de tussentijd ga ik de entreekaartjes halen en het blijkt dat ieder uur een rondleiding begint en weer terug in het restaurant brengt men net onze bestelling. Onze serveerster zegt dat we beter met de rondleiding mee kunnen gaan en dat we na de rondleiding verder kunnen gaan onze bestelling want anders duurt het wachten zo lang en dat is onzin zegt ze.

De rondleiding wordt gedaan door een van oorsprong Belgische gids, Ilse en zodoende hebben alleen Nederlandstalige bezoekers in de groep.
De grotten werden eeuwenlang bewoond door de San oftewel Bosjesmannen.
De muurtekeningen van de San bevonden zich dan ook bij de toegang van de grot. De grotten vormden een ideale schuilplaats maar verder dan 500 mtr van de ingang kwamen ze niet, terwijl Cango een lengte heeft van 5 km met verschillende tunnels en kamers.
Er zijn ca. 6 zalen beschikbaar voor publiek, in elke zaal krijgen we een uitstekende uitleg en hierna worden alles verlicht zodat iedereen foto’s kan nemen en rondlopen.
De grot werd ontdekt in 1780 door een boer, die op zoek was naar zijn verdwaald vee.
In de grot zijn volop stalagmieten en stalactieten andere druipsteenformaties te zien, allemaal bijzonder mooi belicht.
Het is mogelijk met speciale gidsen verder de grot in te gaan maar dan komt je zeer nauwe openingen, o.a. de brievenbus.

Rond 16:00 uur komen we aan bij Buffelsdrift Game Lodge, een resort waar 25 luxe ingerichte tenten staan aan een prachtig meer met nijlpaarden, dus zwemmen is verboden. We worden met een golfkarretje naar onze tent gebracht. De inrichting is weer bijzonder, een buitendouche, een mooie badkamer met bad, er is ook een climate control, dus we kunnen de temperatuur regelen en dat is ’s avonds ook wel nodig.

Nadat we op het terras iets hebben gedronken, gaan we terug naar onze tent.
We gaan de buitendouche gebruiken, want zolang de zon nog schijnt is het goed te doen, daarna koelt het hard af.

Wanneer we rond 19:00 uur naar het restaurant lopen is het aardedonker –p dus opletten.
Het restaurant is behoorlijk groot en ook de plaatselijke bevolking komt hier dineren. De menukaart is prima, we hebben hier een uitstekend 3-gangen diner genuttigd en als afsluiting wilde ik een nog Irish coffee en Harry koffie met cognac. Na zeker 10 minuten komt men vertellen dat er men de cognacglazen niet kan vinden en ze vragen of het ook in een andere glas mag – nou vooruit dan maar.
Ik heb m’n Irish Coffee al lang op en Harry heeft de koffie ook al gehad en dan komt eindelijk de cognac – deze smaakt erg goed.
Bij de afrekening zien we dat de cognac niet zomaar ’n cognac is maar een erg dure Davidoff cognac.
Het blijkt dat de borrel R 90,= kost en het hoofdgerecht, een 300 gram zware struisvogelbiefstuk, kost R 80,= en dat is het duurste hoofdgrecht.
Wanneer we dit eerder hadden geweten dan had Harry deze borrel niet zo vlug gedronken maar genipt. Gisteren betaalden we voor een dubbele cognac R 24,= maar dan hebben we ook ’n ander merk gehad. Weer ’n les voor de volgende keer.

Vrijdag 1 augustus 2008 – dag 20

We gaan om 08:00 uur ontbijten en de zon schijnt volop – later op de dag zal de bewolking toenemen en op het einde van de middag hebben weer zon.

Rond 09:00 uur gaan we via de Schoemanspoort naar  de Swartbergpass, die volgens het aangegeven bord open is, want in de winter is dat natuurlijk altijd afwachten.

De Swartbergpas is 1436 meter hoog en een van de mooiste van Zuid Afrika. De tussen 1881 en 1888 aangelegde steenslagweg , is uitgeroepen dot tot nationaal monument en stijgt maar liefst 1000 meter over een afstand van 12 km, over de machtige Swartbergen en kronkelt zich in talloze scherpe, blinde haarspeldbochten, naar de vlakte van de Grote Karoo.

De vergezichten en rotsformaties zijn prachtig, na elke bocht is het uitzicht weer anders.

Na deze prachtige route met veel bochten en steile gedeelten zijn we ca. 1,5 uur verder met verschillende fotostops, waarvan we echt hebben genoten.

Daarna rijden we naar Prince Albert, dit is een klein plaatsje en  ligt op 10 km van de Swartbergpass, aan de rand van de Klein en Groot Karoo. Prince Albert is een kleine plaats met veel witgekalkte huizen, maar we zien niets om te gaan lunchen, dus we rijden verder via de R407 naar Klaarstroom.

Hierna rijden we door de Meiringspoort, deze in 1857 opengestelde pas kruist de Grootrivier ongeveer 30 keer en op het 17 km lange traject met kale verticale rotswanden , die op sommige plaatsen wel honderden meters hoog zijn. Boven de weg zien we de golvende lagen rode zandsteen en melkachtige kwarts en de met gele korstmossen begroeide rotsen. Het kan gebeuren dat tijdens zware regenval deze weg geheel is afgesloten want dan stroomt de Grootrivier over.
In 2000 is er een geheel vernieuwde geasfalteerde weg gekomen.
Elke klif / drift / oversteek van de Grootrivier heeft zijn eigen naam, welke ook weer een speciale betekenis heeft voor die plaats, bv spookdrif, de pereboomdrif, ontploffingsdrif enz, de betekenis spreekt voor zich.
Op deze weg is nog een informatiepunt over het ontstaan van deze weg en ook is het mogelijk om te zien welke dieren en planten men hier kan tegenkomen.
We lopen ook nog even naar een iets hogerop gelegen waterval.

Daarna rijden verder via het plaatsje de Rust en Dysselsdorp naar Oudtshoorn. In Oudtshoorn nog even wat boodschappen gedaan = drank inkopen.

Rond 14:00 uur komen we aan bij de Cango Wildlife Ranch, welke in de jaren 80 is opgezet als fokcentrum voor bedreigde diersoorten. Men heeft een van ’s werelds productiefste fokprogramma’s voor Jachtluipaarden; daarnaast zijn er met succes soorten als Serval, Aardwolf, Hyenahond en Dwergnijlpaard gefokt. Afgezien hiervan komt de ranch voornamelijk over als een – zeer goede – dierentuin, waar de bezoekers de mogelijkheid hebben om door de mens grootgebrachte Jachtluipaarden vast te houden en een verscheidenheid aan in- en uitheemse diersoorten te zien; waaronder witte Bengaalse Tijgers, Poema’s, Jaguars en een kolonie Meerkatten.

We krijgen ook nog een speciale rondleiding door ruimten met kleine dieren zoals vleermuizen, vogels maar ook nog krokodillen.
 
Hierna weer terug naar Buffelsdrift, waar we genieten van de ondergaande zon.                         

Zaterdag 2 augustus 2008 – dag 21

Wanneer we opstaan is het erg bewolkt. Er hangen dreigende wolken en daardoor is het niet erg warm. We hoeven vandaag maar 252 km te rijden naar Montagu en nemen hiervoor de R62, een rustige weg langs spectaculaire berglandschappen met weinig bevolking. We zien wel veel struiken en rotsplanten in een prachtige omgeving.

We rijden via Calitzdorp en Ladysmith en in de omgeving van Barrydale komen een wereldberoemd café tegen; een wit geschilderd café met aan de buitenkant met rode verf Ronnies SEX Shop.

 

We parkeren onze auto op het zeer ruimte parkeerterrein, naast de tractor met wat achterstallig onderhoud.

Allereerst stond op de buitengevel alleen de woorden Ronnies Shop, maar vrienden hebben op ’n nacht het woord SEX erbij geschilderd; echter is er van sex hier geen sprake. Het heeft de zaken geen windeieren gelegd want elke toerist, die hier langs komt, legt even aan en neemt iets te eten of te drinken.

We worden hartelijk ontvangen door de vrouw en dochter van Ronnie en bestellen koffie( niet te drinken). Ze vragen waar we vandaan komen en wat onze plannen zijn. Daarna vragen we of we even binnen mogen kijken in het bekende café, maar natuurlijk mag dat en foto’s nemen mag ook.

Het café is beroemd om alles wat aan het plafond hangt; met name alle BH’s – petjes – stropdassen, T-shirts en ondergoed.
De muren zijn volgeschreven of anders hangt er wel een foto.
Op ’n gegeven moment komt Ronnie zelf nog binnen en na mijn vraag gaat hij gewillig achter de bar staan voor een foto.

We rijden weer verder over de R62 en nemen even een afslag naar Swellendam, de op twee na de oudste stad van Zuid-Afrika met prachtige Kaaps-Hollandse architectuur, waaronder de Nederduits Gereformeerde Kerk.
Hierna rijden we verder naar Montagu waar eerst gaan lunchen voordat we naar het John Montagu Guest House gaan. Rond 14:00 uur zijn we bij het guesthouse en na veelvuldig bellen komt eindelijk de zoon des huizes want moeder is nog even boodschappen doen. We zijn de enige gasten. Er zijn totoal 5 kamers, elk weer anders ingericht met bij binnenkomst een leeszaal.
Op aanraden van onze gastvrouw hebben we ’s avonds gegeten bij Jessica’s restaurant / kunstgalerij. Dit was een uitstekende keuze.

 

verder met reisverslag week 4

terug naar index Zuid Afrika